Zaterdag 17 Januari 2015 – Terug naar Hanoi
17 januari 2015 - Hanoi, Vietnam
Hoi allemaal.
Onze wekkers lopen vanmorgen om 7:00 uur af. We wassen ons, zetten koffie en pakken onze rugzakken in. Dan rekenen we de spullen af, die we uit de minibar gebruikt hebben en verlaten het hotel. Tegen 9:00 uur zijn we bij de bushalte naast het hotel. Onze grote rugzakken kunnen onder in de bus en we rijden weg. We volgen de weg, die we ondertussen al een beetje kennen van de heenweg en van onze scootertocht. Een half uurtje later zijn we bij een haventje, waar we op de boot stappen en hoeven verder niet te wachten. De reis duurt zo’n 3 kwartier en we gaan niet naar binnen, maar blijven op het dek in de zon staan. We zien hele grote schepen voorbij komen, die richting Hanoi varen.
De boot legt aan en de bus staat al te wachten. Reizen gaat in Vietnam veel vlotter dan in de rest van Azië, is onze ervaring. De bus dropt ons langs de kant van de weg, waar we in een normale lijnbus gedirigeerd worden. “Hai hai” roepen ze en de armgebaren zeggen genoeg. Thea als laatste met instappen, staat met een been in de bus en hij begint al te rijden. We rijden over een tolweg naar Hanoi, waar we rond 13:30 aankomen op het busstation, vanwaar we ook vertrokken zijn. De Lonely Planet gids zegt, dat we hier beter geen taxi kunnen nemen, omdat hier ontzettend veel taxi’s rijden met opgevoerde meters. Zoals de gids zegt lopen we een paar straten verder en nemen daar een taxi naar de eerste keuze uit de Lonely Planet gids. Het hotel Madame Moon. Er blijkt nog een kamer te zijn en die voldoet helemaal aan onze wensen. Thea loopt eerst mee om te checken of het bed voldoet. We installeren ons en frissen ons wat op.
Het hotel staat in de oude wijk van Hanoi. Hanoi was al de hoofdstad van Noord-Vietnam; sinds de hereniging is het de hoofdstad van het hele land. De stad was altijd al een belangrijk bestuurscentrum. In de 3de eeuw n. Chr. was het de hoofdstad van het Chinese bestuur over "het land van het zuiden". Toen heette de stad nog Kê-Tcho. Het Franse koloniale bestuur verhuisde in 1902 van het toenmalige Saigon naar Hanoi. In Hanoi is de Franse koloniale sfeer goed behouden gebleven: brede boulevards en koloniale huizen. Ondanks de bijna 4 miljoen inwoners is het er veel rustiger dan in Ho Chi Minhstad.
Vanuit ons raam zien we het Hoan Kiem meer, een paar honderd meter van ons vandaan. De naam van het meer – "Teruggenomen Zwaard" – verwijst naar een legende uit de 15de eeuw.
Een zekere Lê Loi, die later keizer werd, kreeg een zwaard uit de hemel, waarmee hij de Chinezen uit Vietnam verdreef. Toen hij later over het meer voer, vroeg een schildpad hem het zwaard terug te geven. Dat deed Lê Loi.
Op een eilandje in het meer staat de Schildpaddenpagode. Daar is een schildpad te zien die in 1963 uit het meer werd opgevist. Volgens biologen was de schildpad 500 jaar oud, oftewel uit de tijd van de legende! Toch is dit niet de schildpad uit het verhaal, die zou nog steeds in het meer leven.
We zoeken een terrasje op aan de rand van het meer. We eten en drinken iets en proberen langzaam te wennen aan de vele mensen om ons heen.
Hierna lopen we de oude stad in. Het is voor Thea de eerste keer, dat ze in een oude wijk komt in een grote Aziatische stad. Hier gebeurt alles buiten op straat. Honderden winkeltjes, restaurantjes en plekken waar fietsen en auto’s gerepareerd worden. Verkopers lopen rond met etenswaren, boeken en suikerspinnen. Alles leeft en krioelt door elkaar. En daar tussendoor honderden scooters, fietsen en auto’s die kris-kras door elkaar rijden. En overal de geur van eten, uitlaatgas, wierrook en riool. Alleen wanneer je dit zelf beleefd hebt, kan jij je dit voorstellen. Thea’s mond is tijdens deze wandeling niet dicht geweest. Ze weet niet waar ze kijken moet en heeft ogen en oren tekort. Het gonst om haar heen. Je kunt nergens rustig door de straat slenteren. Het wemelt van de mensen en alles lijkt bezet. Het lijkt wel een mierenhoop hier. De huizen en bouwvallen zijn heel krap tegen elkaar gebouwd. Overvolle winkeltjes met daartussen nauwe steegjes staan schots en scheef tegen elkaar gepakt. Het gevoel dat je in een overvol pakhuis terecht bent gekomen, wat geen begin en einde kent. Echt onvoorstelbaar als je dit niet met eigen ogen gezien hebt.
We bezoeken de oudste tempel van Hanoi. Het is even zoeken in de smalle straatjes en steegjes en we zijn wat te ver gelopen, omdat we ons vergisten in de schaal van onze kaart. De tempel is mooi, maar er staat ook bijzonder veel kitsch tussen. Er staan als offer zelfs stapels bierblikjes.
We gaan terug richting hotel door smalle steegjes en straatjes. Alles is hier marktkraam of eettent. Op een terrasje drinken we wat en kijken naar het leven op straat. Echt onvoorstelbaar.
Het is inmiddels donker en we lopen naar het meer. Hier bezoeken we de tempel op het eiland en wandelen daarna om het meer heen. Het is zaterdagavond en heel Hanoi lijkt om het meer heen te willen lopen. Een groep Chinezen wil natuurlijk weer voor het meer op de foto.
In de straat van ons hotel nemen we een massage. We mogen onze studie natuurlijk niet verwaarlozen. De dame waar we op straat de afspraak mee maken, neemt ons mee door een supermarktje naar boven en we krijgen een heerlijke massage.
Hierna zoeken we het restaurant op, wat we vanmiddag tijdens onze speurtocht door de stad gezien hebben en waar we boven kunnen zitten. Het is geweldig om het verkeer in het smalle straatje voor het eettentje van boven gade te slaan.
We kopen nog iets te drinken en te knabbelen en gaan naar onze kamer.
Het was een geweldige dag, waarin we weer bijzonder veel indrukken opgedaan hebben.
Liefs,
Thea en Harry
Onze wekkers lopen vanmorgen om 7:00 uur af. We wassen ons, zetten koffie en pakken onze rugzakken in. Dan rekenen we de spullen af, die we uit de minibar gebruikt hebben en verlaten het hotel. Tegen 9:00 uur zijn we bij de bushalte naast het hotel. Onze grote rugzakken kunnen onder in de bus en we rijden weg. We volgen de weg, die we ondertussen al een beetje kennen van de heenweg en van onze scootertocht. Een half uurtje later zijn we bij een haventje, waar we op de boot stappen en hoeven verder niet te wachten. De reis duurt zo’n 3 kwartier en we gaan niet naar binnen, maar blijven op het dek in de zon staan. We zien hele grote schepen voorbij komen, die richting Hanoi varen.
De boot legt aan en de bus staat al te wachten. Reizen gaat in Vietnam veel vlotter dan in de rest van Azië, is onze ervaring. De bus dropt ons langs de kant van de weg, waar we in een normale lijnbus gedirigeerd worden. “Hai hai” roepen ze en de armgebaren zeggen genoeg. Thea als laatste met instappen, staat met een been in de bus en hij begint al te rijden. We rijden over een tolweg naar Hanoi, waar we rond 13:30 aankomen op het busstation, vanwaar we ook vertrokken zijn. De Lonely Planet gids zegt, dat we hier beter geen taxi kunnen nemen, omdat hier ontzettend veel taxi’s rijden met opgevoerde meters. Zoals de gids zegt lopen we een paar straten verder en nemen daar een taxi naar de eerste keuze uit de Lonely Planet gids. Het hotel Madame Moon. Er blijkt nog een kamer te zijn en die voldoet helemaal aan onze wensen. Thea loopt eerst mee om te checken of het bed voldoet. We installeren ons en frissen ons wat op.
Het hotel staat in de oude wijk van Hanoi. Hanoi was al de hoofdstad van Noord-Vietnam; sinds de hereniging is het de hoofdstad van het hele land. De stad was altijd al een belangrijk bestuurscentrum. In de 3de eeuw n. Chr. was het de hoofdstad van het Chinese bestuur over "het land van het zuiden". Toen heette de stad nog Kê-Tcho. Het Franse koloniale bestuur verhuisde in 1902 van het toenmalige Saigon naar Hanoi. In Hanoi is de Franse koloniale sfeer goed behouden gebleven: brede boulevards en koloniale huizen. Ondanks de bijna 4 miljoen inwoners is het er veel rustiger dan in Ho Chi Minhstad.
Vanuit ons raam zien we het Hoan Kiem meer, een paar honderd meter van ons vandaan. De naam van het meer – "Teruggenomen Zwaard" – verwijst naar een legende uit de 15de eeuw.
Een zekere Lê Loi, die later keizer werd, kreeg een zwaard uit de hemel, waarmee hij de Chinezen uit Vietnam verdreef. Toen hij later over het meer voer, vroeg een schildpad hem het zwaard terug te geven. Dat deed Lê Loi.
Op een eilandje in het meer staat de Schildpaddenpagode. Daar is een schildpad te zien die in 1963 uit het meer werd opgevist. Volgens biologen was de schildpad 500 jaar oud, oftewel uit de tijd van de legende! Toch is dit niet de schildpad uit het verhaal, die zou nog steeds in het meer leven.
We zoeken een terrasje op aan de rand van het meer. We eten en drinken iets en proberen langzaam te wennen aan de vele mensen om ons heen.
Hierna lopen we de oude stad in. Het is voor Thea de eerste keer, dat ze in een oude wijk komt in een grote Aziatische stad. Hier gebeurt alles buiten op straat. Honderden winkeltjes, restaurantjes en plekken waar fietsen en auto’s gerepareerd worden. Verkopers lopen rond met etenswaren, boeken en suikerspinnen. Alles leeft en krioelt door elkaar. En daar tussendoor honderden scooters, fietsen en auto’s die kris-kras door elkaar rijden. En overal de geur van eten, uitlaatgas, wierrook en riool. Alleen wanneer je dit zelf beleefd hebt, kan jij je dit voorstellen. Thea’s mond is tijdens deze wandeling niet dicht geweest. Ze weet niet waar ze kijken moet en heeft ogen en oren tekort. Het gonst om haar heen. Je kunt nergens rustig door de straat slenteren. Het wemelt van de mensen en alles lijkt bezet. Het lijkt wel een mierenhoop hier. De huizen en bouwvallen zijn heel krap tegen elkaar gebouwd. Overvolle winkeltjes met daartussen nauwe steegjes staan schots en scheef tegen elkaar gepakt. Het gevoel dat je in een overvol pakhuis terecht bent gekomen, wat geen begin en einde kent. Echt onvoorstelbaar als je dit niet met eigen ogen gezien hebt.
We bezoeken de oudste tempel van Hanoi. Het is even zoeken in de smalle straatjes en steegjes en we zijn wat te ver gelopen, omdat we ons vergisten in de schaal van onze kaart. De tempel is mooi, maar er staat ook bijzonder veel kitsch tussen. Er staan als offer zelfs stapels bierblikjes.
We gaan terug richting hotel door smalle steegjes en straatjes. Alles is hier marktkraam of eettent. Op een terrasje drinken we wat en kijken naar het leven op straat. Echt onvoorstelbaar.
Het is inmiddels donker en we lopen naar het meer. Hier bezoeken we de tempel op het eiland en wandelen daarna om het meer heen. Het is zaterdagavond en heel Hanoi lijkt om het meer heen te willen lopen. Een groep Chinezen wil natuurlijk weer voor het meer op de foto.
In de straat van ons hotel nemen we een massage. We mogen onze studie natuurlijk niet verwaarlozen. De dame waar we op straat de afspraak mee maken, neemt ons mee door een supermarktje naar boven en we krijgen een heerlijke massage.
Hierna zoeken we het restaurant op, wat we vanmiddag tijdens onze speurtocht door de stad gezien hebben en waar we boven kunnen zitten. Het is geweldig om het verkeer in het smalle straatje voor het eettentje van boven gade te slaan.
We kopen nog iets te drinken en te knabbelen en gaan naar onze kamer.
Het was een geweldige dag, waarin we weer bijzonder veel indrukken opgedaan hebben.
Liefs,
Thea en Harry
